Սրբազան լեռ, հաւատա՛յ, մենք կը հասնինք կատարիդ The Sacred Mountain, believe, that we will receive to your hilltop

Ապրիլի 22-ին Օրրանում տեղի ունեցավ միջոցառում՝ նվիրված Հայոց Ցեղասպանության 100 ամյակին: Միջոցառումը նախաձեռնել էր Օրրանի կրթական մասի համակարգող Սոնա Մալխասյանը, ով մեզ հետ զրույցում նշեց, որ նպատակ են ունեցել երեխաներին ցույց տալու հայոց պատմության այդ ողբերգական հատվածը, գլուխ խոնարհելու անմեղ զոհերի հիշատակի առջև, պահանջելու ճանաչում և արդարացի հատուցում:

Միջոցառման ընթացքում մեր ընկերները երգեցին հայրենասիրական երգեր, կամավոր Արմինե Խաչատրյանի բեմադրությամբ  «Ավագ» խմբի աղջիկները պարեցին գեղեցիկ պար, իսկ միջոցառման վերջում հնչեց Անդրանիկ Ծառուկեանի «Ուխտ Արարատին»  բանաստեղծությունը, որտեղ ասվում էր. «Սրբազան լեռ, հաւատա՛յ, թէ կը հասնինք,մենք կը հասնինք կատարիդ» :

Երեխաները և մյուս հյուրերը շատ տպավորված էին: Տիգրան Ասատրյանը (12տ.) մեզ հետ զրույցում ասաց, որ այս միջոցառումից հետո որոշել է անպայման դառնալ հայրենիքի զինվոր, ապացուցել, որ ինքը և իր ընկերները կարող են պայքարել հզոր հայրենիքի համար. «Մենք պետք է մեր պապերի նման խիզախ լինենք ու թույլ չտանք թշնամուն ճնշել մեզ» , իսկ Սարգսյան Էմման (12տ.) էլ ասում է. «Պետք է ոչ թե լացել, այլ պայքարել, պայքարել հանուն ուժեղ և անհաղթ հայրենիքի»: 

Հեղինակ՝ Անահիտ Միրզոյան  (12տ.)

On April 22 there was an event devoted to the 100th anniversary of the Armenian Genocide. The measure was organized by the initiative of the educational coordinator Sona Malkhasyan, who told us that she wanted to present children the armenian history's that tragic part, bow heads under the memorial of the innocent victims. Sona Malkhasyan also told that the Armenian nation demands recognition and fair compensation. 

During the measure , our friends sang patriotic songs, senior group girls danced a beautiful dance staged by volunteer Armine Khachatrian, and at the end, children told a poem called "Covenant to Ararat " by A. Dzarougian, where it was told " The Sacred Mountain believe, that we will reach to your hilltop" Children and other guests were very impressed. During our conversation 

12 years old Tigran Asatryan told us that after this event he decided to become our country's soldier in order to prove that he and his friends can fight for our powerful country." We must be brave like our ancestors and will never allow our enemies to suppress us. 

12 years old Emma Sarkisyan added. " We must not cry, we must fight, fight for our strong and invincible country "

Auter  Anahit Mirzoyan (age 12)

Translated by Ruzan Babayan (volunteer) 

Նամակ Հայ զինվորին Letter to the Armenian soldier

– Բարև սիրելի՛ զինվոր, շնորհակալ եմ քեզ, որ քո կյանքի գնով հպարտ ու պաշտպանված եմ զգում ինձ, որ մեր հայրենիքի սահմանին քո նման քաջ, խելացի զինվոր է: Շնորհավո՛ր տոնդ, - իր նամակում գրում է Գալֆայան Սվետան:

Օրրանի Կրտսեր խումբը՝ մանկավարժ Աստղիկ Հովհաննիսյանի ղեկավարությամբ, նամակներ էր  պատրաստել Հայ զինվորին: Երեխաները շատ հուզիչ ու գեղեցիկ խոսքեր էին գրել մեր քաջ զինվորներին: Ինձ հետաքրքիր է,  թե արդյո՞ք իմ ընկերները հասկանում են, թե ինչ է ծառայությունը և հայրենասիրությունը, քանի որ մեզ մեծերը հաճախ ասում են.  «ծովից ծով ենք եղել, իսկ հիմա հազիվ մի բուռ ենք մնացել», կամ «ազգովի գոռում էինք, իսկ հիմա բոլորով լուռ ենք մնացել», բայց միևնույն ժամանակ ասում են.  «առանց պատճառ զինվոր զոհվեց», ես երբեք այս տարբեր խոսքերը չեմ հասկացել: Հիմա ես հասկանում եմ, որ զինվորները զոհվում են հանուն մեր պաշտպանության, հասկացել եմ իմ մեծ եղբոր շնորհիվ, ով ծառայում է հայոց բանակում՝ պաշտպանելով ինձ, իմ ընտանիքը և մեր ազգը:

Ուզում եմ, որ իմ հասակակիցները հասկանան, թե ինչ է ծառայությունը և հայրենիքի պաշտպանությունը: Այդ պատճառով զրուցեցի Հայոց բանակի զինվոր Բադալյան Նարեկի հետ, ով պատմեց բանակում իր առօրյայի մասին. << Մենք առավոտյան արթնանում ենք ժամը 6-ին, նախավարժանք ենք կատարում, գնում ենք նախաճաշելու, որից հետո անցնում ենք մեր խաղաղ ծառայությանը: Այստեղ ինձ շատ լավ եմ զգում, ընկերներով շատ համերաշխ ենք: Ծառայում եմ Հայոց բանակում, որպեսզի անառիկ պահեմ հայրենիքիս սահմանը: Կուզեի, որ ոչ մի տղա չխուսափեր ծառայությունից, քանի որ ծառայությունը ավելի է ուժեղացնում ու հասունացնում տղային>>:

Նարեկի խոսքերից հետո ինձ հետաքրքիր էր, թե ինչ են մտածում իմ հասակակից տղաները ծառայության մասին. <<Ես պետք է գնամ ծառայության և պատրաստ եմ իմ կյանքը զոհաբերելու, որ իմ ժողովուրդը հանգիստ գլուխը դնի բարձին>>, - ասում է Այվազյան Դավիթը, ով 11 տարեկան է, իսկ Գալստյան Ռաֆիկը համոզված է, որ իր ուժերով կարող է պաշտպանել հայրենիքը: 

Հեղինակներ՝ Սվետա Ղարիբյան (11 տ.), Էլեն Գալստյան(11 տ.), Էլինա Վարդանյան(11 տ.)

Hello, dear soldier, I thank you because I feel proud and safe due to the time of your life you sacrifice to protect bravely the borders of our country. Congratulations on your day",- wrote in her letter Galfayan Sveta.
Orran's youngest group, with their teacher Astghik Hovhannisyan's guidance, prepared letters for the Armenian soldiers. The children addressed very touching and beautiful words to our brave soldiers. I wondered whether my friends understand what the service and patriotism are, because our elders often say. "Our area has been from sea to sea, and now we are left with barely a handful," or "our nation was screaming, and now we are silent all together" but at the same time, they say. "a soldier died without any reason" I couldn't understand these sentences. Now I realize that soldiers are dying for our defense, I realized thanks to my older brother, who serves in the army to protect me, my family and our nation.
I want my compeers to understand what the service and homeland defense is. That's why I talked to an Armenian soldier Badalyan Narek , who told me about his everyday life in the army. 'We wake up at 6 in the morning, do warm up exercises, go to have breakfast, after which we go on with our peaceful service. I feel great here, my friends and I are very serene. I serve in the Army in order to keep my homeland borders impregnable. I wish there weren't boys who avoid to serve in the Army, because the service makes boys strong and mature.

After Narek's words I was interested, what guys of my age think about the service. 'I ought to go to the service and sacrifice my life, so that my people could peacefully rest his head upon the pillow,'-says Ayvazyan David, who is 11 years old, and Galstyan Rafik is convinced that he is strong enough to protect his homeland.
Our beloved soldiers, you can be assured that we appreciate the work you do and that we are ready to continue it.


Translated by Mariam Davtyan (volunteer) 

Մենք շատ ենք սիրում մեր կամավորներին / We love our volunteers very much

Դեկտեմբերի 5-ին նշվում է կամավորների միջազգային օրը: Կամավորներն այն մարդիկ են, ովքեր իրենց ուժն ու եռանդը ծառայեցնում են մարդկությանն օգնելու համար՝ ստանալով միայն փորձ և հոգևոր բավարարվածություն: Նրանք իրենց սրտի լույսն ու ջերմությունն են տալիս, որպեսզի իրենց միջավայրը դարձնեն ավելի լուսավոր ու տաք:

Իր գործունեության ողջ ընթացքում Օրրան բարեգործական հասարակական 

կազմակերպության շուրջ հավաքվել է կամավորների մի հսկա բանակ և՛ Հայաստանից, և՛ այլ երկրներից, ովքեր դարձել են մեր անչափ սիրելի ընկերներն ու բարեկամները: Չենք 

պատկերացնում մեր օրն առանց մեր շատ սիրելի կամավորների, որոնց անչափ 

երախտապարտ ենք: Յուրաքանչյուր կամավոր իր մեծ հետքն է թողնում մեր կյանքում, բաժանվելուց հետո էլ ջերմությամբ ու կարոտով ենք հիշում նրանց: 

Մեր կամավորների հետ զրույցում պարզեցինք, որ նրանք էլ են շատ սիրում Օրրանը: <<Օրրանը մի մեծ ընտանիք է , որտեղ թևածում են սերը, ջերմությունը և քնքշությունը: 

Անբացատրելի զգացողություն է. ամեն օր տեսնել այսքան համով, այսքան բարի ու լավ 

երեխաների, նրանց իսկ հաղորդած դրական լիցքերով շարունակել կյանքի ընթացքը>>,- ասում է  Օրրանի կամավոր Աղաջանյան Մարիամը:

Իսկ մեր մյուս կամավոր Մարիամը՝ Դավթյան Մարիամը, ով արդեն երեք տարի է ինչ մեր կամավորն է, ասում է, որ այստեղ իմաստնավորվեց իր կյանքը. << Գալիս եմ Օրրան, որ իմ օգնության կարիքն ունեցող երեխաներին աջակցեմ սովորելու հարցում, ես շատ հմտություններ ձեռք բերեցի այստեղ, շատ նոր բան սովորեցի հենց երեխաներից>>, - Մարիամը ժպիտով ավելացնում է, որ գուցե ոչ բոլոր երեխաներն են իրեն սիրում, քանի որ ինքը ստիպում է, որ սովորեն իրենց դասերը, բայց ցանկանում է, որ յուրաքանչյուր երեխա իր առջև նպատակներ դնի և ամեն ինչ անի դրանց հասնելու համար, իսկ Կարապետյան Մերին, արդեն երկու տարուց ավելի է, որ գալիս է մեզ մոտ: Նա ասում է, որ իր և երեխաների մեջ շատ ջերմ կապ է ստեղծվել, շնորհակալ է Օրրանին և Օրրանի տնօրինությանը, այսպիսի բարի գործ անելու համար: <<Իմ սիրելի երեխաներ, ես բոլորիդ շատ սիրում եմ, ուզում եմ, որ միշտ ուրախ լինեք>>, իսկ Լիլիթ Գևորգյանն ասում է.  <<Արդեն երկու տարի է կամավորական սկզբունքով 

հաճախում եմ Օրրան, օգնում եմ երեխաներին դասապատրաստման հարցում: Կամավորությունը Օրրանում ինձ հնարավորություն է տալիս հոգ տանելու երեխաների մասին, օգնելու 

նրանց, հասկանալու 

յուրաքանչյուրի բնավորությունը: Օրրանի շնորհիվ ձեռք եմ բերել լավ ընկերներ, երեխաների հետ շփվելու փորձ: Այս երկու տարվա ընթացքում ունեցել եմ շատ հաճելի, ուրախ և 

հիշողություններով լի օրեր>>:

Մեր մյուս կամավորներ,ԶառաՄուրադյանը, Լուսինե Հարությունյանը, Արսինե Սառիկյանը, Անուշ Արզումանյանը, Լուսինե Սարգսյանը, Հասմիկը, Արմենուհի Մանջիկյանը,  Շուշանիկ Մանջիկյանն ու Գրիգորյան Աննան դեռ նոր են եկել, բայց հասցրել են շատ սիրել 

երեխաներին: Շուշանիկն ասում է, որ երբ եկավ այստեղ, սկսեց ավելի ուշադիր լինել 

ընդհանրապես բոլոր երեխաների հանդեպ, իսկ Աննան ուրախ է, որ կարող է օգնել իր կարիքը ունեցողներին:

Մեր սիրելի կամավորներ, բացի դասերից, դուք ձեր օրինակով մեզ սովորեցնում եք 

սիրել ու օգնել միմյանց, մենք ձեզ շատ ենք սիրում: 

Դեկտեմբերի 5- ին Օրրանի աշխատակիցները մասնակցեցին ՄԱԿ-ի գրասենյակի կազմակերպած միջոցառմանը՝ նվիրված կամավորների տոնին, իսկ դեկտեմբերի 6-ին Օրրանում մեծ շուքով նշվեց կամավորների օրը: 

Հեղինակներ՝ Անահիտ միրզոյան (11 տարեկան) և Քնարիկ Մելքոնյան (11 տարեկան) :

December 5 is celebrated as the International Volunteer Day. Volunteers are those who focus their energy at the service of mankind, receiving only experience and spiritual satisfaction.They give the light and warmth of their hearts, to make the world a brighter and warmer place to live. 

Throughout his work Orran BENEVOLENT NON-GOVERNMENTAL ORGANIZATION gathered around himself a large army of volunteers from Armenia and other countries, who became our friends and colleges. We can't imagine our day without our beloved volunteers and we're very grateful to them. Each volunteer leaves a big trace in our lives, even after separation we remember them with warmth and nostalgia.

After talking to our volunteers we found out that they love Orran very much too. "Orran is a large family, where love, warmth and tenderness is spread. It's an indescribable feeling to see every day so many lovely, nice and good children, and to go on living with the positive energy I get from them",-says Orran's volunteer Aghajanyan Mariam. And our other volunteer Mariam Davtyan, who is volunteering for Orran for three years says,- "It is here that my life became meaningful. I come here to support children who need my help to learn. I gained a lot of skills here and learned many new things from children too. Than she adds with a smile, that maybe not all the children love her, as she knows how to make them to do their homeworkes, but that's because she wants each and every child to have goals and to do everything to reach them. Mary Karapetyan is coming to Orran for more than two years. She says that she and the children are in a very warm relationship, and she is very thankful to Orran and its administration for doing such a good job. "My dear children, I love you all very much. I want you always to be happy". Another volunteer Lilit Gevorgyan says,-"It's been two years since I volunteer for Orran helping children to do their homeworks. Volunteering in Orran gives me a chance to take care of children, to help them and understand their characters". Thanks to Orran I made a lot of good friends and got experience of working with children. During these two years I had a lot of pleasant, happy days full of memories.

Our other volunteers Lusine Harutyunyan, Arsine Sarikyan, Anush Arzumanyan, Lusine Sargsyan, Armenuhi Manjikyan, Shushanik Manjikyan and Anna Grigoryan have joined us recently , but managed to love the children very much. Shushanik says that when she came here, she began to be more attentive to all other children too and Anna is happy to be able to help those who need it.

Our beloved volunteers, in addition to the knowledge you share with the children you also teach us with your example to love and help each other, we love you very much.

 Auters  Anahit Mirzoyan (age 11) and Qnarik Melqonyan (age 11)Translated by Mariam Davtyan (volunteer)